پیامدهای کوتاه مدت محلول گلوکز-انسولین-پتاسیم (GIK) در بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی با صعود قطعه ST: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

زمینه و هدف: برخی محققین معتقدند که تجویز گلوکز انسولین پتاسیم (GIK) در مبتلایان به انفارکتوس قلبی همراه با بالارفتن قطعه ST (STEMI) باعث کاهش مرگ و میر می گردد. اما برخی دیگر این یافته ها را نقض کرده اند. لذا این مطالعه با هدف بررسی اثرات محلول GIK بر پیامدهای کوتاه مدت بیماران مبتلا به STEMI انجام شده است. مواد و روش ها: کارآزمایی بالینی سه سوکور بر روی 72 بیمار مبتلا به STEMI در بخشCCU بیمارستان واسعی سبزوار، از مهر ماه 1387 تا تیر ماه 1388 انجام شد. بیماران به روش تصادفی سازی بلوکی به دو گروه درمان استاندارد انفارکتوس قلبی و گروه GIK اضافی (گلوکز 25 درصد، 50 واحد انسولین رگولار در لیتر و 80 mmol کلرید پتاسیم در لیتر با سرعت1.5 ml/kg/hour ) تقسیم شده و از نظر شیوع MACE (مرگ، انفارکتوس مجدد و آریتمی های خطرناک) و سطح سرمی آنزیم های قلبی و میانگین کسر تخلیه ای بطن چپ بررسی شدند. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS.15 انجام شد. برای مقایسه متغیرها از آزمون های دقیق فیشر، تی و اندازه گیری مکرر استفاده شد. مقدار P کمتر از 0.05 به عنوان میزان قابل توجه آماری در نظر گرفته شد. یافته ها: بروزMACE در گروه 30.3 GIK درصد و در گروه شاهد 25.6 درصد بود (P=0.66). اختلاف قابل توجهی بین دو گروه از نظر سطح سرمی آنزیم های قلبی وجود نداشت. میانگین کسر تخلیه ای بطن چپ در گروه 39 GIK درصد و در گروه شاهد 41 درصد بود(P=0.34) .نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به STEMI که تحت درمان با استرپتوکیناز قرار گرفته اند،GIK تاثیری بر پیامدهای کوتاه مدت بیماران ندارد.